Meneer Amor loopt op blote voeten langs de kust, hij is puur in zijn geestelijke essentie, onschuldig in zijn dierlijke argeloosheid.
Zijn voeten tekenen zich gewichtloos af op het zand, ze bewandelen hetzelfde strand als waar de inheemse mensen voor de zon zongen, de piraten maagden gevangennamen, de Spanjaarden de taal van de gitaren leerden omdat ze die van de insinuatie niet kenden, heel die uitgestrekte kust waar alle mensen onder de machtige invloed van de liefde raakten.
Amor kwam en vijlde de ruwe plekken glad, bracht veroveraars en veroverden bijeen, verbroederde het bloed, mengde de talen, versmolt de blanke, zwarte en gele huidskleur in één smeltkroes, en bracht het oorlogstuig tot rust. De liefde schreef een nieuwe bladzijde en een nieuw lied.
Amor vermocht meer dan de haat.
Amor vermocht meer dan de rancune.
Vergiffenis vermocht meer dan het zwaard.
Meer dan het razende bloed.
Zelfs de doden versmolten tot één grote begripvolle nevel van liefde.
Daarna sprong don Amor uit de geschiedenis, in wier boeken hij nooit wordt genoemd, en vervolgde zijn weg langs de kust op blote voeten.
vertaling: Mariolein Sabarte Belacortu

Grand Lord Love

Love roams barefoot by the sea, pure in its essence, innocent in its animal simplicity.
Love's aerial feet leave their imprint on the sand, on the same beach where natives sang to the sun, pirates captured maidens, Spaniards learned the language of guitars for lack of skills in subtle intimations, along the vast littoral where all races submitted to the powerful thrust of love.
Love came and polished all roughness, joined conqueror and conquered, created a brotherhood of blood, smelt languages and the white, black and yellow seeds in a unique crucible, spread a mantle of calm over the trappings of war while composing a new page and a different hymn.
Love was stronger than hate.
More powerful than spite.
Forgiveness vanquished the sword.
Love quenched virulent bloods.
The dead themselves dissolved in the deep, welcoming fog of love.
Later love left history books that never mention it, and resumed its barefoot walk along the shore.

Don señor Amor

El amor transita descalzo por la costa, puro en su esencia espiritual, inocente en su candor animal.
Sus pies se dibujan ingrávidos en la arena recorriendo la misma playa donde los indígenas cantaban al sol, los piratas capturaban doncellas, los españoles aprendían el lenguaje de las guitarras por no saber el de la insinuación, la extensa costa donde sucumbieron todas las razas al poderoso influjo del amor.
El amor vino y limó las asperezas, juntó a conquistadores y conquistados, hermanó las sangres, licuó los idiomas, fundió las pieles blancas, negras y amarillas en un solo crisol, puso tranquilidad a los arreos de guerra, el amor escribió una nueva página y una nueva canción.
Pudo más el amor que el odio.
Más el amor que el rencor.
Más el perdón que la espada.
Más que las virulentas sangres.
Los muertos mismos se diluyeron en una gran neblina comprensiva de amor.
Luego el amor saltó de la historia, cuyos libros nunca lo citan, y siguió descalzo por la costa.