Als vervolg op het eerste testmoment dat wij in november beschreven konden wij de afgelopen periode voor twee dagen het model met blinden en slechtzienden testen in Rijksmuseum.
Aan de hand van een vragenlijst kwamen we bij elk van de zes testers tot verschillende inzichten. Elke tester kreeg eerst de tijd om de maquette met zijn handen te verkennen. Vervolgens konden de testers vragen beantwoorden over de detaillering, de gebruiksvriendelijkheid en de navigatiemogelijkheden. Ter afsluiting liepen wij met iedereen een identieke route. Hieronder een aantal pregnante opmerkingen van onze testers.
Fenna (55 jaar, nagenoeg blind) verkende met haar vingers het model en kon zich vrij snel oriënteren. (Fenna voelt de ruimtes in de westvleugel) “Vlak aan de linkerzijde heb je een deuringang en dan loop je rechtdoor, iets diagonaal moet je, dan heb je in het midden de deur en bij de volgende zaal heb je de deuren aan beide zijkanten. Daar kun je naar links of rechts lopen en hier naar toe zit je in het midden.”
Cees D. (75 jaar, nagenoeg blind) “Nu je wat vaker met je vingers bezig bent geweest, is het makkelijker de boel te vinden. Ook omdat je weet waar het kompas zit , je weet waar de eregalerij is en je weet ook dat de Stadhouderskade achter je en het Museumplein voor je is.”
Cees K (71 jaar, blind) “Ik heb wel een beeld van het gebouw kunnen vormen. Het is in een west- en een oostvleugel verdeeld met als centrale midden de fietstunnel. Dan op de tweede verdieping de eregalerij met de Nachtwachtzaal en de Voorhal. Dat is nu zo’n beetje het gedeelte waar wij gelopen hebben. Wij hebben een stuk door de Westvleugel gelopen, wij gingen vervolgens de Franse zaal in en dan richting de bibliotheek. Die loopt dan weer parallel aan de Eregalerij, daar gingen we weer links af en zo kwamen we uiteindelijk weer in de Nachtwachtzaal uit.”
Kritische geluiden over het draagbare model hoorden wij van twee slechtzienden. Tim (32 jaar) Loopt zelf niet graag met een stok dus ook niet met dit draagbare model. Hij voelt zich daarmee een te opvallende verschijning. Roger (54 jaar) “Het idee vind ik heel charmant, ik bedoel dat het draagbaar is. Maar de beloning blijft uit bij mij.” Roger heeft liever een vast model dat hij bij het begin kan verkennen, dat hij vervolgens zou kunnen verdwalen vindt hij geen probleem.
Voor Leroy (25, nagenoeg blind) ligt dit weer heel anders. “Het museumbezoek is voor mij iets sociaals omdat je met elkaar over de kunst die je ziet kun praten. Je bent samen bezig, het is iets dat je samen onderneemt. Ik ben blij dat ik met dit model mij beter kan oriënteren in het gebouw. En dat vind ik nog wel het leukste of belangrijkste van vandaag.”
De komende periode gebruiken wij om de ingevulde vragenlijsten uit te werken. Dit zal zeker tot een aantal correcties aan het model leiden. Recentelijk verscheen ook een interview met Hannes Wallrafen, de oprichter, over de activiteiten van Geluid in Zicht in het Reformatorisch Dagblad. De link naar het artikel: https://www.rd.nl/artikel/904523-project-laat-blinde-fotograaf-de-nachtwacht-voelen
Bij deze willen we onze testers hartelijk bedanken voor hun bijdrage. En ook onze dank aan de bouwers van dit prototype. Laura Ubachs, equinox architectuur zorgde voor de bouw. Robert Bosch ontwierp de draagconstructie en de audiotechniek. Arthur van Schravendijk implementeerde de navigatietechniek. Esther Seifert is de rechterhand bij het uitwerken van alle informatie.
Wij wensen u fijne feestdagen en blijf goed negatief in 2021!
Namens Stichting Geluid in Zicht, Hannes Wallrafen en Maartje Wildeman.